Geluk in het gewone 

Door: Wesley Russ 

Het is maandagochtend en het is mijn beurt om een column te schrijven. Ik heb het netjes ingepland want de deadline om het in te leveren nadert. Normaal gesproken vind ik het erg leuk om te schrijven maar op dit moment even iets minder. Waarom? Het ontbreekt me eigenlijk aan inspiratie. Ik heb hiervoor al een aantal dingen opgeschreven maar het wil maar niet echt lukken. Dus is de delete knop er maar weer aan te pas gekomen en staar ik nu een beetje naar het knipperen van het balkje in het lege Word document, die me uitnodigt om toch maar weer te starten met typen. 

Het verbaast me eigenlijk dat ik er wel oké mee ben dat het is zoals het is. Ik begin steeds meer te accepteren dat ik niet altijd de knop om kan zetten om te ‘performen’ en dat ik dat van mezelf ook niet per se meer hoef. 

Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat ik steeds meer mijn geluk vindt in de gewone dagelijkse dingen. De momenten waarop ik samen met mijn gezin ben, de mooie gesprekken die ik met vrienden kan hebben, de zonsopgang over het weiland achter waar ik woon. Ik zie steeds meer hoe God in die momenten werkt. Hoe Hij mijn weg leidt en dat het goede van God op veel meer plekken te vinden is dan ik ooit had gedacht. 

Er zijn zoveel mooie dingen die God ons elke dag wil geven als we er maar even de tijd voor nemen om erbij stil te staan. En dus zit ik nu met een glimlach verder te schrijven. Denk ik terug aan de samenkomst van gisteren en de mooie gesprekken die ik heb gehad. Dankbaar voor de connectie die er is met zoveel andere mensen. Zo is de maandagochtend opeens vervuld van dankbaarheid en geluk en dat had ik een paar alinea’s terug niet echt aan zien komen……