Stichting Woord Actief

Door: Elsa Waljaard

Sinds december 1994 (dit jaar bestaan we 30 jaar!) heb ik mijn bediening ondergebracht bij Stichting Woord Actief. Mijn passie is om het dagelijkse leven met Jezus te delen en te onderwijzen met anderen, met accent op maandag t/m zaterdag. De zondag is feest, is samenkomen, het Woord horen, aanbidden, elkaar bemoedigen, bidden en praten. De rest van de week gaat over de praktijk van het geloofsleven op werk, met gezin, in de drukte of in de rust, op school, of met pensioen, werkloos of revaliderend.

Mijn gave is lesgeven, onderwijs geven, gecombineerd met creativiteit.

Wekelijks spreek ik op zondag in een kerk ergens in Nederland, variërend van Baptist, tot Evangelisch, van Pinkster tot PKN, van kleinschalig tot grootschalig. Ik houd ervan!

Daarnaast leid ik jongerenwerk in Zaandam waar we een groep van 35 tieners en jongvolwassenen wekelijks bij elkaar hebben. Ook leid ik 2-wekelijks een bijbelstudiegroep in Purmerend. Ik spreek op gemeenteweekenden, Alphacursussen, vrouwenavonden, jeugdevents, enz. en maak ik mijn eigen Podcast. Tussendoor heb ik veel gesprekken/coach ik mensen die daar behoefte aan hebben. Never a dull moment (Ik verveel mij niet).

Een mini-verslag van een week uit mijn leven:

Zondag spreek ik in een evangelische gemeente. Ik behandel altijd een jaar-thema met praktische opdrachten. Het thema dit jaar is “Jezus is de vraag” en ik heb van te voren op de koffietafels allemaal vragen neergelegd om na de dienst te bespreken. Als de dienst na mijn preek wordt afgesloten, gaan we tafelen. En na een uur zit iedereen er nog en is men volop in gesprek met elkaar. Over het leven en over Jezus. Love it!

Maandagmiddag ben ik bij een lunch van een vriendin die graag haar buurtbewoners wil bereiken met het evangelie. Het plan is om af en toe voor de buurtbewoners een lunch te organiseren, elkaar beter te leren kennen en het over geloof en Jezus te praten. De eerste middag verloopt gezellig. We raken aan de praat over geloof met een ex-Hervormde, een ex-Katholiek en een boeddhist. De vrouwen met een kerkelijke achtergrond zijn cynisch en sceptisch over geloof.

“Jezus is de naam van God en dat zijn Boeddha en Allah ook. Niets anders”.

Ik vraag aan een lieve dame die oorspronkelijk uit China komt en Boeddhist is, hoe zij gelooft. Al snel wordt duidelijk dat het Boeddhisme hard werken is en je aan heel veel manieren van gedrag, eten en gebeden moet voldoen. Zij geeft aan eigenlijk haar geloof niet meer aan te hangen. Vriendin deelt haar getuigenis en ik vertel iets over de genade van Jezus en ik zie de omslag bij deze vrouw: een honger naar meer. Deze middag is een eerste gesprek en als ik wegga komt deze vrouw achter mij aan en zegt: “Ik zou u graag snel weer willen spreken. Die Jezus vind ik wel interessant”.  Een ontspannen start van de buurt bereiken. Eenmaal thuis ga ik nog even wandelen. Dat doe ik elke dag. Voor mij is buiten zijn pure ontspanning en mijn tijd met Jezus.

Dinsdag overdag krijg ik op de Whatsapp van mijn huisgroep in mijn woonplaats een verontrustend appje: één van de groep is met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Over en weer wat Appjes en ik besluit diezelfde middag enkele van de groep op te zoeken en meteen samen te bidden. Niet wachten op een gebedsavond maar de momenten direct pakken als het kan. Daar hou ik van. ’s Avonds is er het bericht dat alles weer ok is. Amen.
Dinsdagavond geef ik les op een Alphacursus met 6 deelnemers. 4 zijn totaal onbekend met Jezus.
Ik onderwijs les 2 die gaat over “Wie is Jezus”. Een avond waarin Jezus voor de deelnemers gewoon ‘een goed mens’ mag zijn.

Er worden heerlijke pure vragen gesteld: ”Was Jezus een Jood? En klopt het dat de Joden iets anders geloven dan christenen?”. “Waarom zeg je Amen? Wat betekent dat?” Overtuigen hoef ik niet te doen. Getuigen mag. Heerlijk om te doen.

Woensdag overdag een belletje van iemand in nood. Een relatie die plotseling verbroken is en het intense verdriet. Ik luister, neem de tijd, we bidden samen en na een uur hangen we op. Er is voor nu even rust.
Woensdagavond Bijbelstudieavond. Een groep met onbekeerden, pasbekeerden en al-langer-bekeerden. Vanavond een vrouw die het verhaal van de Kanaänitische vrouw heeft voorbereid. Terwijl ze vertelt wat zij eruit heeft gehaald begint ze te huilen. “Het heeft mij zo geraakt. De volharding van deze vrouw voor haar kind. En de afwijzing die ze in feite accepteert van Jezus en zo’n groot geloof heeft dat kruimels voor honden genoeg zijn. Het sterkt mij. En Jezus erkent dat in haar. Zo mooi”. Een andere vrouw is gastvrouw en we houden de Bijbelstudie avond voor de tweede keer bij haar thuis. De eerste keer was ze enorm nerveus en vond ze het zo spannend. Na afloop bad ze: “Heer dankuwel dat de groep bij mij thuis was en wat mij betreft mag het volgende week weer hier. Ik word er zo blij van”. Mijn hart springt dan op. Dit is ‘samen Jezus beleven en delen’.

Donderdag pas ik op mijn 2 kleinnichtjes. En bel ik in de auto met iemand die vastloopt in haar negatieve denken. Ik luister, ik adviseer, we bidden samen. Kostbaar.
In de middag heb ik een vergadering bij het Woningbedrijf vanuit de bewonerscommissie waar ik lid van ben. We komen op voor de belangen van de bewoners en dit keer gaat het over de extravagante stijging van energieprijzen. Een goed gesprek.

Vrijdagochtend heb ik elke week tijd van gebed met vrouwen vanuit Europa (Italië, Engeland, Denemarken, Faeröer en Nederland). Altijd opbouwend en goed.
In de middag bereid ik mij voor op de jeugdavond. Een Spel bedenken, een interactieve opdracht bedenken. We gaan de bekende bijbelfiguren nieuw leven inblazen maar vanuit een andere insteek dan gewend van de zondagschool.
’s Avonds de jeugdavond. Een diverse groep van nog niet bekeerden tot jongeren die echt Jezus zijn toegewijd, van serieuze jongeren tot tieners die verplicht moeten komen. Vanavond heb ik een gesprek met 1 van de tieners. Ze is depressief. Eet steeds minder. Wil niet meer. Haar ouders weten van niets. Ik luister, we bidden. In ons team hebben we besproken dat externe hulp nodig is. Ik praat er met haar over en ze geeft aan dat ze dit wel wil. Ze gaat eerst en brief schrijven om aan haar ouders te laten lezen. Stap voor stap. Rond 23.30 ben ik thuis.

Zaterdag mijn preek voorbereiden en de week is rond.

Niet elke week zit zo vol maar elke week is anders. Het is veelal volhardend begeleiden, liefhebben, leven delen en optrekken met die ander. Met Jezus. Ik ben een bevoorrecht mens.

Klik voor de podcast