Wild Saints

Door: Michael Haverdings

Op 1 juli 2023 heb ik het stokje van Wild Saints overgenomen van Tim de Zwart. Na bijna 2 jaar “nee” zeggen, dat ik niet de rol van eindverantwoordelijke wilde overnemen, begon God het ideetje te planten: “wat als je het wel zou doen?”. Het was een interessante vraag die ik ben gaan onderzoeken.

Ik ben namelijk niet de typische charismatische leider, die altijd weet wat hij moet zeggen, die altijd maar directief op de voorgrond vertelt wat we allemaal gaan doen. Nee, ik beschouwde mijzelf meer als een typische “tweede man”. Ik heb oog voor processen, voor de mensen, ben scherp op de visie, en wil graag vooruitstreven. Goede kwaliteiten voor een leider, maar niet een “echte” eindverantwoordelijke in mijn ogen. Toch begon God mij te laten zien dat het ook anders kan en dat het ook tijd is voor een “andere stijl”. Geen verandering van visie, maar een andere manier van dit nastreven. En eigenlijk kreeg ik daar veel zin in! Wat als dit de tijd is om bepaalde doorbraken te gaan zien?

Ik heb namelijk zoveel verlangens van hoe het jeugdwerk eruit ziet, en wat jongeren gaan doen, hoe zij zich opstellen – dat ik mij frusteer. Ik draai al 12 of 13 jaar mee met het jeugdwerk, dus ik heb veel voorbij zien komen. Ik heb hoogtepunten gezien, gave dingen gedaan, veel jongeren voorbij zien komen, maar ik heb ook veel jongeren (en leiders) weg zien gaan. Dat maakt het soms moeilijk om te blijven vasthouden aan de dingen die God heeft gegeven voor onze jeugdgroep. Ik zou zo graag doorbraak willen zien, groei willen zien, kracht willen zien in de levens van jongeren, maar die zie ik niet altijd genoeg. Ik verlang naar meer.

Ik geloof dat wij als mensen verlangens krijgen die buiten ons eigen vermogen liggen. Dromen zoals dat als je naar de sterren kijkt, je ze wilt aanraken, maar ze zijn zo ver. Het verlangen ligt dan buiten onszelf, maar de behartiging van het verlangen ligt dus ook buiten onszelf. Het is de garantie dat wij de Hemelse Vader nodig hebben om het onmogelijke mogelijk te zien worden. Hetgeen waar wij naar verlangen, waar wij naar hopen, dat we dat gemanifesteerd zien worden, daar hebben we bovennatuurlijke kracht voor nodig! Ook jeugdwerk draaien is dus leven in overgave aan God, en van Hem verwachten 🙂

Dus wat verlang ik voor Wild Saints? Dat we mogen zien dat onze jongeren Wild Saints zijn! Hoe ziet dat er dan uit? Geen idee. Niet exact tenminste: het leven met Jezus is geen exacte wetenschap. Ik heb natuurkunde gestudeerd, en werk nog 4 dagen in de week bij een high-tech bedrijf “PhotonFirst” als “uitvinder”, maar ik heb dus gezien dat Jezus géén snoepmachine is (‘gooi een muntje erin, krijg eruit wat je wil’). Hij is een persoon! En dus is jouw persoonlijke relatie met Hem uniek. Hoe jouw relatie tot uiting komt is dus ook uniek, en dat willen we graag zien bij Wild Saints.

Ik heb het verlangen dat Wild Saints een plek is waar de meest geestelijk gezonde jongeren van Nederland zijn. Depressie is uitzonderlijk hoog onder jongeren vandaag de dag, en hier zouden wij het antwoord voor moeten hebben! Geloof je dat met mij?? Ik geloof dat wij hier een plek hebben waar jongeren geestelijk volwassen kunnen worden. Dat jongeren hoop ontdekken, het leven vinden en gaan ontdekken hoe dat tot uiting komt in hun dagelijkse wandel.

Wild Saints is een plek waar je welkom bent, jij, zoals je bent, je moet niets, want wij geloven in een thuis. Je hoeft je niet anders voor te doen, je mag zeggen wat je denkt en wat je voelt, wij geloven in echt. Maar je mag wel je handen uitsteken, wij zien dat jij talenten hebt gekregen, wij geloven in groei. Er is ruimte om gek te doen, fun en lol te maken, we geloven in gekheid: we zijn woest aantrekkelijk! Wij geloven wel. We ontdekken samen Gods woord en wie Jezus is. De Heilige Geest stelt ons in staat om out-of-the-box te denken en te handelen, wij geloven in bovennatuurlijke impact. Uiteindelijk willen gaan wandelen in Gods wil voor ons leven, wij geloven in gaan!

“Gaan” zet de focus op de ander in plaats van onszelf. En “gaan” kan op verschillende manieren eruit zien; groot of klein. Ik zie jongeren die uit zichzelf zorgdragen voor de mensen in nood in hun directe omgeving. Ik zie jongeren die worship-concerten geven voor hun schoolvrienden. Ik zie jongeren die hoognodig vrijwilligerswerk opzetten om de stad te helpen. Ik zie jongeren die eenzame ouderen opzoeken. Ik zie jongeren die naar die ene persoon luisteren, die dat even nodig heeft. Ik zie jongeren die op de bres gaan staan voor hun leeftijdsgenoot die op dat moment in moeilijkheden verkeert. Ik zie dat ze deze dingen doen, niet omdat iemand zegt dat zij dit moeten doen, of dat dit een gaaf event is wat georganiseerd is.

Ik zie dat zij dit doen omdat zij zo zijn.

Omdat zij overlopen van het leven binnenin hunzelf. Het moet eruit.

Wij hopen op iets wat wij misschien nu nog niet (ten volste) zien. Maar als wij hopen wat wij niet zien, dan verwachten wij het met volharding!