Lesbos
Door: Walfried Giltjes
Begin maart ben ik een paar dagen afgereisd naar Lesbos om onze lieve vrienden Henk en Grace Dinkelman te bezoeken. Henk en Grace wonen daar en doen vrijwilligers werk in het kamp met vluchtelingen. Grace richt zich voornamelijk op onderwijs en Henk ontfermt zich over de vaak jonge vrijwilligers. Twee dagen lang hebben zij mij een kijkje gegeven in hun wereld daar en ik moet zeggen, het heeft indruk op mij gemaakt. Wat een mooi werk doen zij daar!
Ik ben voor mijzelf tot de conclusie gekomen dat ik het nodig heb om van tijd tot tijd geconfronteerd te worden met een wereld die anders is dan de mijne. Ik heb dit nodig, als leider van de gemeente, om te voorkomen dat ik de focus naar buiten verlies. Natuurlijk weet ik heus wel wat er in de wereld gebeurt maar nos.nl volgen en het zelf meemaken zijn toch echt wel twee verschillende dingen. Ik heb soms die klap in m’n gezicht nodig die me weer wakker schudt en helpt om met een ander perspectief naar mijn leven te kijken.
Twee lessen de ik meeneem en die ik met je wil delen:
De kracht van eenvoudige daden van vriendelijkheid
Iets vriendelijks doen voor een ander. Dat is wat al die vrijwilligers daar dagelijks doen. Staand op een heuvel beginnen zij elke dag om 08.00 uur met aanbidding en gebed over het kamp. Toen ik dat meemaakte, vroeg ik mij af wat dit moment zou doen met de mensen in de isoboxen. Elke dag kunnen zij ervan op aan dat ze klaar staan om te dienen.
Op een avond vertelde een Afgaanse man zijn getuigenis. Hij vertelde over zijn tijd als talibanstrijder. In de duistere dagen van zijn leven had hij menig christen omgebracht. Een verschrikkelijk verhaal waar hij zich zichtbaar voor schaamde. Maar nu stond hij hier met zijn vrouw te getuigen over Jezus! Hij stond daar als een totaal nieuwgeboren persoon, vol van liefde en vriendelijkheid. Het raakte mij toen hij vertelde dat elke daad van vriendelijkheid van de vrijwilligers een vraag in zijn hoofd veroorzaakte. Hoe kan het dat deze Jezus mensen aardiger, vriendelijker en liefdevoller zijn dan mijn god?
De kracht van eenvoudige daden van vriendelijkheid heeft het vermogen om mensenlevens radicaal te veranderen!
Wat een prachtig voorbeeld en aanmoediging voor ons. We willen zo graag de wereld verbeteren en beïnvloeden maar het begint met de aandacht die je hebt voor die ene. We kunnen bezig zijn met grote plannen en dromen maar is er ook nog plek voor die enkeling? Dat doet me denken aan de woorden van Jezus in Mattheus 25:40
Alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan
Deze houding van iets doen voor een ander, hoe klein en eenvoudig het ook is, mogen we als gemeente nooit vergeten.
Dankbaarheid
De soms ongemakkelijke confrontatie met een andere wereld maakt dat mijn hart weer vol is van dankbaarheid. Ik heb zo mijn uitdagingen maar man, wat hebben we het goed. Wat ben ik dankbaar voor mijn gezin, voor de woning waar ik mag wonen, voor m’n werkzaamheden als voorganger, voor al die lieve mensen om mij heen!
Wat kunnen we ons bezig houden met ons leventje. Wat kunnen we in de weer zijn om ons goede leventje nog beter te maken. Begrijp me niet verkeerd, ik heb niets tegen welvaart, rijkdom en verbetering, maar laten we stoppen met dat geklaag! Het is niet alleen verschrikkelijk irritant, maar het vernietigd bovendien je vrede.
Dankbaar zijn maakt het leven zo veel mooier. Dit is wat Paulus en Timotheüs erover schrijven:
Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden. Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.
[Philippenzen 4:6-7]
Ik heb besloten om deze twee krachtige lessen van dankbaarheid en daden van vriendelijkheid vaker in te zetten in mijn leven. Mocht je me in de toekomst weer eens horen klagen, herinner me dan even aan dit besluit! Dank alvast.
P.s. Mocht je het werk van Henk en Grace willen steunen, overweeg dan een extra gift!