Je hart uitstorten
Door: Wesley Russ
Ik hou denk ik het meest van de Psalmen. Dat was mijn antwoord op de vraag van een gemeentelid: “wat is jouw favoriete Bijbelgedeelte?”.
Nu lees ik graag in de gehele Bijbel maar toch trek ik steeds weer terug naar de Psalmen. Als ik de Psalmen lees, dan vind ik daar namelijk alles in terug.
Wat ik het fijnste vind is de openheid waarmee de verschillende Psalmschrijvers hun hart delen. Er lijkt geen enkele terughoudendheid te zijn in het delen van gevoelens.
Soms wordt het uitgeschreeuwd naar God: waar bent U nu? Hoort U mij wel? En dat kan zo herkenbaar zijn. Je weet dat God bij je is en met je is en tegelijkertijd kan het van tijd tot tijd stil lijken. Tot U roep ik, HEERE mijn rots. Houd U niet doof voor mij! Want houdt U Zich stil voor mij, dan ben ik aan hen gelijk die in de kuil neerdalen. Psalm 28:1
Aan de andere kant maak je God soms van zo dichtbij mee dat je bijna niet kan stoppen met over Hem te vertellen. Ik zal de HEERE loven met heel mijn hart, ik zal al Uw wonderen vertellen. In U zal ik mij verblijden en van vreugde opspringen, ik zal voor Uw Naam Psalmen zingen, o Allerhoogste! Psalm 9:1-3
Maar alhoewel het delen van het hart zonder terughoudendheid lijkt te gebeuren is dit altijd wel met vol ontzag naar God toe. Het lijkt bijna een soort tegenstelling. Hoe kun je nou zo vrij je hart delen met iemand waar je zoveel ontzag voor hebt en waarvan je weet dat Hij hoog verheven is boven elke macht en elke kracht, Hij die jou geschapen en bedacht heeft.
Ik denk dat dit komt doordat vers na vers klinkt dat God zelf niets liever wil dan bij ons zijn. Dat wie in Jezus gelooft en op Hem vertrouwt kan rekenen op Zijn aanwezigheid, Zijn bescherming, Zijn voorziening, Zijn overvloedige onvoorwaardelijke liefde en genade.
God is als een fort voor ons. Ik zeg tegen de HEERE: Mijn toevlucht en mijn burcht (fort), mijn God, op Wie ik vertrouw! Psalm 91:2
Ik zie dat dan voor me. God is als een fort. Een plek waar ik sta in Zijn aanwezigheid en dan volledig beschermd en omringd door hoge ondoordringbare muren. Door een plek die niet in te nemen is door de vijand als ik maar op die plek blijf, omdat het de Allerhoogste zelf is die mij verdedigt. Die Zijn kanonnen richt op datgene wat probeert in te dringen en met precisie afvuurt en verslaat.
Zijn trouw is een schild en een pantser. Psalm 91-4
Het geeft als vanzelf een gevoel van rust en vrede als ik mijn blik hier maar op gericht kan houden. Maar de realiteit is dat dit lang niet altijd lukt. Soms kunnen situaties in het dagelijks leven je overspoelen, je blik vastpakken en naar je roepen “geef mij aandacht!”.
En dan ligt er tegelijkertijd die uitnodiging voor je klaar: deel je hart met Mij.
Zeker, mijn ziel, zwijg voor God, want van Hem is mijn verwachting. Zeker, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn veilige vesting; ik zal niet wankelen. In God is mijn heil en mijn eer; mijn sterke rots, mijn toevlucht is in God. Vertrouw op Hem te allen tijde, volk; stort uw hart uit voor Zijn aangezicht. God is voor ons een toevlucht. Psalm 62:6-9
Op het moment dat je begint met je hart te delen met de Allerhoogste dan richt je blik zich automatisch ook naar Hem. De Psalmen helpen mij daarbij. Als ik het moeilijk heb, het even niet meer weet of er niet meer uitkom, dan pak ik de Psalmen en begin te lezen. Net zo lang tot ik een passage tegenkom die weerspiegelt wat ik op dat moment voel. Door die herkenning hoor ik veel beter de uitnodiging, voel ik me gelijk veel vrijer om, waar ik mee zit, met God te delen. Dan ervaar ik rust die langzaam mijn hart in stroomt ook al is de situatie niet altijd gelijk anders.
Lukt dit altijd in één keer? Het eerlijke antwoord daarop is nee. Maar ook al ren ik soms weg of wil ik het toch eerst op mijn eigen manier oplossen, de Psalmen weet ik uiteindelijk toch altijd te vinden.